Sunday, January 10, 2016

മൌനമേ.....

നീ വരൂ.....
ആകാശം
തൊട്ടുണരുന്ന
കിനാവുകളുടെ
വയലറ്റുപൂക്കൾ പൂക്കുന്ന 
കൊടുമുടികളിലേക്ക്
നമുക്ക് യാത്ര പോകാം


നിറങ്ങളൂറുന്ന മിഴികളിൽ നോക്കി
നോവിൻറെ ഊടുവഴികൾ
മറികടക്കാം


നിശ്വാസങ്ങൾ ഉണരുന്ന
അധരങ്ങളാൽ വാക്കുകളെ
ബന്ധിതരാക്കാം


തപിക്കുന്ന നിമിഷങ്ങളുടെ
മേഘരൂപങ്ങളിൽ ഒളിഞ്ഞിരുന്ന് 
തളരുമ്പോൾ


കുളിരിൻറെ ഗസലുകൾ
പാടിപ്പാടി കെട്ടിപുണരുന്ന
മഴത്തുള്ളികളെപോൽ
ജീവനിലലിഞ്ഞു ചേരാം....

1 comment:

ajith said...

നല്ല കവിത

ശരികളിലെ ശരി തേടുമ്പോള്‍ ...

  ഒരിക്കലും അകലരുത് എന്നു  കരുതി നാം ചങ്ക് പറിച്ചു കൊടുത്ത്  എത്ര  ചേര്‍ത്തു പിടിച്ചാലും അവന്‍ / അവള്‍  നിസ്സാരകാരണങ്ങള്‍ കണ്ടെത്തി നമ്മില്‍...